Դավիթ ՍԱՐԳՍՅԱՆ. Թե՛ արտաքին, թե՛ ներքին մարտահրավերները նենգ և հեռահայաց են

Օր օրի, ժամ ժամի ավելի ու ավելի թափանցիկ ու մերկ է դառնում աշխարհի սնամեջ ու դատարկ էությունը հատկապես իր իսկ հռչակած ժողովրդավարության, խոսքի ու մարդու իրավունքների, քաղաքացիական հասարակության և այլ ամպագորգոռ ճամարտակությունների վերաբերյալ խաբկանքը, որոնք հմտորեն քողարկում են ճիշտ հակառակ,բռնապետական նկրտումները: Երկակի ստանդարտները եռապատկվում, հետո բազմապատկվում են գենդերային հոգեբանությամբ խեղված իրենց իսկ դրածո մոլագարների կողմից, և օրըստօրե, ժամ ժամի աշխահում ծավալվող իրադարձություններն ավելի ու ավելի են շեշտում բացարձակ արժեքների կործանման, մարդու անպաշտպանության և խղճահարույց վիճակի մասին: Նայելով շատ երկրների տերերի անամոթ և արկածախնդիր գործունեությանն ակամայից մտածում ես. մի՞թե այդ մարդանման հրեշները պետք է ձևավորեն վաղվա քաղաքացու և հասարակության արժեհամակարգը, մի՞թե չեն տեսնում հազարավորների հեղված արյունը, սովի ու ցրտի մատնված զանգվածների տառապանքը, հազարամյակների մշակութային ժառանգության փոշիացումը: Իսկ միգուցե հենց իրե՞նք են հրահրում այդ բարբարոսություններն աշխարհով մեկ: Այս ամենը խորությամբ գիտակցելով, նաև հայոց ցեղասպանությունները փորձելով պատկերացնել,( որքան էլ որ զարհուրելի է դա), կարելի է կռահել, թե ինչպիսի վերաբերմունք է դրսևորվել մեր ժողովրդի նկատմամբ իրենց ,,քաղաքակիրթ,, հորջորջող երկրների և միջազգային ուժերի կողմից: Ժողովրդավարություն, մարդասիրություն, առաջադիմություն և զարգացում, հավասարություն և եղբայրություն և այլ կարգախոսները միշտ էլ վտանգ են ներկայացրել թե երեկ՝ երիտթուրքեր ու բոլշևիկյան համաշխարհային հեղափոխություն, նացիստական գաղափարախոսություն և ժողովուրդների հոր կուռքադասում, թե այսօր՝մեր ժամանակներում: Ուրեմն, մենք ազգովի, մեծից փոքր, պաշտոնյայից գործազուրկ Մայր հայրենիքում թե Սփյուռքում պարտավոր ենք դասեր քաղել պատմությունից, նեցուկ լինել միմյանց, համախմբվել և մշակել զարգացման ազգային պետական ծրագիր և միասնաբար ձեռնամուխ լինել դրա իրականացմանը, այսինքն, մեր ինքնության պահպանմանը, բարեկեցիկ և դիմադրողականություն ունեցող հասարակության ձևավորմանը և առաջընթացին՝ հենվելով կարող, բանիմաց և արժանապատիվ անհատների ու մասնագետների մտքի և ներուժի վրա: Թե արտաքին, թե ներքին մարտահրավերները նենգ և հեռահայաց են: Անհրաժեշտ է նպատակամետ ուժերի գերլարում, հակառակ դեպքում կարժանանանք հայի վերջին խելքին հարիր ընկերովի մահը որպես հարսանիք ընկալողների տխուր ճակատագրին:

Մեկնաբանություններ